Geceleri rüzgârın uğultusunu yankılayan ocağın yanındaki tahta yatağında çocuk sessizce uyurken bir lamba yakar , dostlarımı - Justine'i , Nessim'i , Melissa'yi , Balthazar'i - düşünerek gezinirim. Belleğin demir zincirini halka halka geriye doğru izleyerek çok kısa bir süre birlikte oturduğumuz o kente dönerim; bizi kendine bitki örtüsü yapmış , ruhumuza , kendimizin sandığımız çatışmalarını ekmiş olan kente. Sevgili Iskenderiye!
Sayfa 21Kitabı okudu
·
99 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.