Pîrimizin 'Piç' isimli hikâyesinden.
Geceleri uykusuz kalır ve bu ıstırapla balkona çıkar, aşağıda bilinçsiz bir nehir gürültüsüyle akıp giden halkı seyrederdim. Çokluğu hep şapkalılar, yabancılar teşkil ederdi. Ara sıra, sanki parlak ve medeni esirliklerinin dehşetini duymuş gibi neşesiz ve dalgın geçen tek tük sarıklı ve entarili yerlerine bakarak; Şark’ın hakkını istemeyen, hakkı için vurmayan, hakkı için kırmayan, hakkı için yakmayan, hakkı için öldürmeyen, hakkı için haksızlık yapmayan azimsiz ve budala ruhuna lânetler eder; yalnız Şark’ta yaşayan bu miskin ve alçak ‘tevekkül’ün granitten ağırlığını kendi omuzlarımla, kendi tembel başımla hisseder gibi olurdum.
Ötüken Neşriyat
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.