‘’Bu insanlar niye böyledir? Niçin bazıları çok iyi, bazıları çok kötü oluyor? Niçin herkesin korktuğu, çekindiği insanlar var, bir de kimsenin korkutamadıkları!’’ Isık-Göl’ün çevresinde yaşayan annesinin ve babasının terk ettiği bir çocuğun hayatı; ona bakan yaşlı, ezilmiş bir dede olan Mümin, dedenin ölen karısından sonra evlendiği dırdırcı bir nine, teyzesi Bekey ve onun acımasız kocası Orozkul, beyaz gemi ve Marallar… Dürbünü ile beyaz gemiyi izleyip balık olma hayali kuran, dedesinden başka kimseden sevgi görmeyen, dedesinin anlattığı masaldaki boynuzlu maral ananın onu kurtaracağını sanıp bekleyen, hiç inancını yitirmeyip hep umutla yaşayan bir çocuk… O masum küçücük yüreğindeki koskocaman vicdanına, merhametine hayran olmamak mümkün mü? Keşke dünyayı çocuklar yönetse diyebileceğimiz bir eser; Beyaz Gemi. Kitap semboller içeriyor. Örneğin çocuk iyiliği ve merhameti temsil ederken Orozkul kötülüğü ve acımasızlığı simgeliyor. Çocuğun merhametini ve insanların iyi olabileceğine olan inanışının önünde efsanesi ile ona saygı duyduğu Boynuzlu Maral Ana’yı öldürmeleri sanırım onun görebileceği en büyük kötülük. Ardından bunlara dayanamayıp balık olarak Beyaz Gemi’ye ulaşmak için Isık-Göl’e atlayıp ona için fazlaca zalim olan bu dünyadan uzaklaşmasıyla kitap bitiyor. Kim bilir belki Isık-Göl’ün etrafından geçerken bu yüreği merhametle dolu çocuğu görebiliriz. "Selam Beyaz Gemi! Ben geldim."

Beyaz GemiCengiz Aytmatov · Ötüken Neşriyat · 201871,2bin okunma

·

43 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

``Darkside``