İki gün evde oturdum, üçüncü gün valizimi toplamaya başladım. Annem telaşla, “Nereye?” diye sordu.
“Ankara’ya gideceğim,” dedim. “Bundan sonra Ankara’da yaşayacağım.”
“Nasıl yaşayacaksın Ankara’da?”
“Bilmiyorum, bir yolunu bulacağım işte.”
“Antalya’da okulun ne olacak? Babana söz vermiştin o okulu bitireceğine. Vasiyeti sayılır o okulu bitirmen.”
“Biliyorum ama şimdi yaşasa, o da aynısını yapardı. Ankara’da başka bir okula gireceğim, Dil Tarih Tiyatro’ya, yazarlık bölümüne. Yetenek sınavıyla alıyor.”
“Nereden biliyorsun? Alacaklar mı seni o okula?”
“Almak zorundalar.”
“Neden zorundalarmış?”
“Mecburum çünkü.”
Annem hayatımın bütün kritik dönemlerinde olduğu gibi ağlamaya başladı, ben de bir sigara yaktım. Ankara’ya bileti aldığım gün, otogara gitmeden önce, depremden sonra yıkılan evimizin sokağına gittim.
İletişim Yayınları
··
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.