Sonra tenini tutukladım avuçlarımla,
mühürledim dudaklarını ateş kızıllığında;
katıp onu yasak şarkılarıma, kitaplarıma.
Feride'yi şiir saydım biraz da...
Kül gecelerinden çalarken onu ateşlerin içinden,
bastım bağrıma üzüm suyu damıtır gibi,
sarar gibi ağrısını ışık kanatlı bir güvercinin;
dirildim, dirilttim onu kimselere bırakmam,
kimselere!
(s.11)