"Oradayken annemi arama fırsatım oldu. Anneme orada neler olduğunu anlatıyordum. Ona gazetelerde ve televizyonda gördüğü şeylere inanmamasını çünkü savaşı kaybetmek üzere olduğumuzu söyledim. 'Muhtemelen beni bir daha göremeyeceksin çünkü en kuzeydeki deniz piyadesi karakolundayız.' dedim. Resmen Kuzey Vietnam'ı görebiliyorduk. Bize ateş edildiğinde kıvılcımları görebiliyorduk. 'Birimimdeki herkes ölüyor. Muhtemelen geri dönemeyeceğim.' dedim. Annem, 'Hayır, geri döneceksin.' dedi. 'Her gün Tanrı'yla konuşuyorum. Sen özelsin.' dedi. Ben de, 'Anne, bütün anneler çocuklarını özel sanır.' dedim. 'Özel insanların parçalarını kefenlere koyuyorum.'"
—Roger Harris, Marines