“Benim için insanlar âlemi denen yer, her şeye karşın korkunç bir yerdi.”
İnsanların tek bir doğru söz konuşmadığını..
İnsan türünün diline hiç mi hiç inancının olmadığını..
Hayatı karşılıklı olarak kandırılıp hiçbir şeyin farkına varmadan geçirdiğini düşünen Yozo..
Ciddi olduğunda görmezden gelindiğini hissettiği için ve çekilen acıyı hafifletmek adına dışarıya karşı soytarılığı oynayış..
Fakat zaman geçtikçe soytarılığın kendisini yormaya başlaması..
İnsanlar aleminde sevginin olup olmadığına dair şüpheler..
Ve dahası..
Yaşayan bir ceset olur mu? Bu kitapta bunu çokça okudum ve hissettim. Gerçekten bunalıma sürükleyen iç daraltıcı bir eser. Ama iyi ki okumuşum. Tavsiye ediyorum..
