Türk dili, Orhon yazıtlarının taşa kazındığı İ.S. 730 yıllarında oldukça gelişkin, kendine yeterli bir dil olarak ortaya çıkmış bulunuyordu. "Tanrı" sözcüğü bu yazıtlarda geçtiği hiçbir tümcede "Tanrılar" biçiminde çoğul olarak kullanılmamış, hep "Tanrı" biçiminde yani tekil olarak kullanılmıştır. Şöyle;
"Tanrı güç verdiği için,…" (Bkz: Prof.Dr. Talat Tekin, Orhon Yazıtları, AKDTYK, TDK yayınları:540, Ankara 1988, KT D 12, s. 11)
"Tanrı öyle buyurduğu için, devletliyi devletsiz bırakmış.".(a.g.y., KT D 15, s. 13)
"Türk halkının adı sanı yok olmasın diye babam hakanı ve annem hatunu yüceltmiş olan Tanrı, devlet veren Tanrı, Türk halkının adı sanı yok olmasın diye, beni Tanrı hakan olarak tahta oturttu."(a.g.y, KT D 25, 26, s.15) "Tanrı bağışlasın, ilahi lütfum olduğu için, ölecek halkı diriltip doyurdum."
(a.g.y., KT D 29, s. 17)
İşte Türkler Müslümanlığı benimsemeden önce İ.S. 730 yıllarında. "Tanrı" sözcüğünü tekil olarak böyle kullanıyorlardı. Bu örnekler, bize. Müslümanlıktan önceki yıllarda çoktanrıcı Türklerin tektanrı kavramından, Türkçenin de tektanrıcılığa ilişkin kavram adlarından yoksun olmadığını göstermektedir ve tektanrıcılığa ilişkin kavram adlarından yoksun olmayan Türkçenin, beş altı yüzyıl sonra niçin Arapça Farsça dinsel kavram adlarıyla bozulduğunu sorgulama yetkesi vermektedir.
Sayfa 70 - Payel YayınlarıKitabı okudu
·
36 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.