Biz insanlar hastalandığımızda hep naparız , ya da şöyle sorayım etrafındakiler annen baban filan hep ne yapar ? İlaç verir dimi… Oysa sevgi ilaçtan kat kat daha güçlü olmuştur hep, sana bi şey olduğundan yaptıkları sadece o acını hafifletmek oysa sevgi ne yapar onu tümüyle iyileştirir. Ha bu bu yüzyılın sorunu mu haşa kökleri taa eskilere dayanıyo bunun… Bu gün sen hiç ateşböceği gördün mü filmini seyrettim mesela. Gülserenin aradığı ve belki de en çok istediği o sevgiyi bulmaktı. Bazen insanlar elindekinin kıymetini bilmez derler ya neden biliyor musun? Çünkü ona sahipsin diye düşündüğünden hiç o tarafa bakmazsın bile , işte kaybettiğin zaman o boşluğu hissedersin çünkü artık o bakmadığın yerde de yoktur. Sonra da o sevgiyi hep hep birilerinde arar durursun mesela. O sevgiyi kendine vermediğinden hep dışarıda arıyorsun ama böyle bulamayız ki. İçine dön bi bak aradığın orda demek kolay biliyorum , bulması da zor gelebilir biliyorum ama ne demişler her arayan bulmaz ama bulanlar hep arayanlar olur.