Nasıl başlamıştı, bak nasıl bitti?
Kitabın en başında herşey belli... Katil kim, polis kim, psikopat kim? Hatta enteresan bir şekilde hiç gizem yokken heyecanı düşürmemiş olduğu için içten içe tebrik ediyorsunuz yazarı. Sonra roman ortalanıyor ve olay çok başka yerlere gidiyor. Meğer bir gizem varmış ve konu hiç de sizin hemen çözdüğünüzü sandığınız gibi değilmiş. Oyun içinde oyun... Gizem içinde gizem....
Kitap boyunca bütün kahramanlar çok antipatik yalnız. Her sayfada başka bir karaktere "ya bir dur allahaşkına" ya da "şimdi sırası mı bunun bir dur!" "Bir sakin ol yaaaa bu neyin öfkesi" şeklinde cümleler kurarken yakaladım kendimi. Zira herkes kızgın, herkes hızlı ve çok öfkeli. Kişi kişi de yazardım ama spoiler vermek istemiyorum.
Üzerine çok çalışılmış, çok emek harcanmış ve daha yıllarca ve yıllarca beğeniyle okunacak bir romanı bence Grange'in...
Tavsiye edilir.
