İnsan için değerli olan, onun kendisini denetleyebilmesidir. Kişinin kendi nefsini terbiye etmesi, kanaat hissini güçlendirerek olur. Geçici iştahların buyruklarına köle olmak yerine, ruhun arzu ve değerlerine dikkat kesilerek. Bilinen bir deneyde, dört yaşındaki çocuklara şekerleme veriliyor ve eğer onu yemezlerse on beş dakika sonra kendilerine bir yenisinin daha verileceği bildiriliyor. Bazı çocuklar gözlerini kapatıyor, bazıları şarkı söylüyor ama bazıları da dayanamayıp şekerlemeyi hemen mideye indiriyor. Araştırmacılar bu küçük araştırma deneklerini on dört yıl sonra ziyaret ettiklerinde şunu görüyorlar: Nefsine hâkim olabilen çocuklar, daha dürtüsel davranan yaşıtlarına göre, ileri yaşlarda daha özgüvenli, motivasyonu daha yüksek ve hayatın getirdiği hayal kırıklıklarıyla daha iyi baş edebilen insanlar oluyor. Elbette akademik başarı da bundan nasibini alıyor; dört yaşındayken şekerlemeye direnemeyenler on sekiz yaşına geldiklerinde bir sınava nasıl hazırlanacağını da bilemiyor. Sözün özü, anlık iştahlarını denetleyebilen, uzun vadeli hedefleri kısa vadeli çıkarlara feda etmeyen insanlar daha mutlu ve huzurlu oluyor.
Sayfa 229Kitabı okudu
·
26 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.