POZZO : Kimmiş! Siz, ikiniz , düşünmeyi becerir misiniz ki?
ESTRAGON : O düşünebilir mi ki?
POZZO : Elbette. Yüksek sesle. Hatta eskiden pek şirin düşünürdü, saatlerce dinlemeye doyamazdım. Artık ... (Ürperir). Her neyse , yazık. Eee, bizim için bir
şeyler düşünmesini ister misiniz?
ESTRAGON : Ben dans etmesini tercih ederim; daha eğlenceli olmaz mı?
POZZO : Her zaman olmayabilir.
ESTRAGON : Sence daha eğlenceli olmaz mı, Didi?
VLADIMIR : Ben düşünmesini dinlemeyi tercih edeıim.
ESTRAGON : Belki de önce dans edip sonra düşünebilir, tabii
ondan çok şey istemiş olmazsak.
VLADIMIR : (Pozzoya). Mümkün mü?
POZZO : Kesinlikle, onun için çocuk oyuncağı. Hem zaten
doğal olan bu sıradır.
Sayfa 50Kitabı okudu
·
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.