- Bana abi deme, dedi Ahmet. Uyanıverdi birden. Abi deme, dediğine göre, tek yanlı değildi özlem... Bu ânı, bu günü bekliyordu sanki.. Böyle bir olay arıyordu içindeki ırmak, yatağına akmak için... Bakışlarını kaldırdı. Tek söz etmeden uzun uzun baktı Ahmet'in duru, parlak ve söyleyemedikleriyle bezenmiş gözlerine. Bir kitap okur gibi... Aradığını bulmuş olmanın gizli sevinciyle, gülümsedi. Gözlerini kırpıştırdı. Ve doğan günle yarışır gibi işıladı gözleri...
Sayfa 285 - Tomurcuk YayıneviKitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.