“Rüzgâr bir insan gibi ıslık çalıverdi ben camın önündeyken. Hemen sağa sola bakındım. Geldiğim patika yola göz gezdirdim, kimseyi göremedim. Önce pencerenin altına , sonra giderek yukarı kısmına karartı çöktü. Bir şeyin arkamda hareket ederek sinsice yanıma sokulmasından ürktüm. Ensemde varlığını hissediyor gibiydim. Hızlı adım atıp başımı çevirdim. Karartı giderek insan siluetine büründü. Boyumdan büyük, iri elleri olan küçükbaşlı gölgemden kaçtığım için kahkaha attım.”
Sayfa 62 - İthaki Yayınları
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.