Kiti'ye doğru eğilmiş, güzel gülümsemesiyle ona bir şeyler anlatan Vasenka'ya ve heyecanlı, kıpkırmızı bir haldeki Kiti'ye bakarken "Hayır, bu olamaz," -diye düşünüyordu. Vasenka'nın duruşunda, bakışında, gülümsemesinde pis bir şey vardı. Levin bu pis şeyi Kiti'nin duruşunda ve bakışında da görüyordu. Ve gözlerindeki ışık yine söndü. Yine dünkü gibi birdenbire, en ufak bir geçiş olmadan kendini mutluluğun, huzurun, onurun doruğundan umutsuzluğun, öfkenin ve aşağılanmanın uçurumuna atılmış hissetti. Yine herkes ve her şey iğrenç gelmeye başladı.
Sayfa 779Kitabı okudu
·
98 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.