"Haberin var mı taş duvar/demir kapı, kör pencere/ yastığım, ranzam, zincirim. /Uğruna ölümlere gidip geldiğim." En çok bu mısraları ile tanıdım, Ahmed Arif'i. Alışılmamış bagdaştırmalari, samimi ve içten anlatımı her mısrada kendini belli ediyor. Serbest ölçüde, ölçüden kaçmış duygular gönlün ölçüsünü buluyor. Ruh, bazen yükselip bir kahraman oluyor, bazen de küçücük bir çocuk. Şairin hayat hikayesi yorucudur, zaten yayımlanan tek kitabı da budur. "Olduğun yerden baktığın dünyayı anlatmaktır." denir ya hani şiir için. Bir sürgün hayatın izlerine misralarda rastliyoruz. Dolmuş misralarina, içine sığmayan tüm duyguları ya da hayatı. Hayatın içinden mısraları okumak, hayata dair birkaç fikir edinmek; duygulari bir farklı yaşamak için okunası bir şiir kitabı. "Hasreti uykularda,/Hasreti soğuk sularda./Gayrı, iki korku çiçeğidir gözleri," gibi gönlün kıvrımlarıda dolanan duygulara da denk geliyor insan; "Derya dibinde yangınlar,/Kan kesmiş ovalar üstünde Mayıs..." gibi gecmis günlerin bir hatırasına da... Kısacası denk geleceğiniz duygular sizleri mısralarda bekliyor. Belki her şiirde aynı tat bulunmuyor ama bazen bir mısra, "İyi ki okudum." demenize yetiyor hatta artıyor. Keyifli okumalar.

Hasretinden Prangalar EskittimAhmed Arif · Metis Yayınları · 201767 okunma

·

193 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İsa Sunak