120 syf.
10/10 puan verdi
“Sait Faik yolda, sinema önünde, otobüste, köprü üstünde, vapurda, Gülhane Parkı'nda, ne bileyim bir dükkânda ya da İstanbul'un en kıyıda köşede kalmış bir yerinde rastladığı insanları kollarından tutup öykülerine sokuşturur.
Tabii, bu öyküleri düzmek için yanaştığı her insana hemencecik el atmaz, onları, kavun alıyormuş gibi iyice tartar, koklar ve öykü olabilecek bir yan bulduktan sonra onlara kucak açar. Çünkü ona göre her insanın içinde öykü bulunmaz. Yazara düşen iş, içinde öykü taşıyan insanı kıstırmaktır. Bir kez kıstırdıktan sonra da elini uzatıp onun içinden öyküyü çekip çıkarmaktan başka iş kalmaz.” 
Salâh Birsel
Salah Birsel’ in de anlattığı gibi kahramanlarını öyküsü olabilecek insanlardan seçmiştir. Bu hikaye kitabı diğerlerinden biraz farklıydı. Muhtemelen bu hikayeyi yazdığı sırada gazetecilik yaptığı için, iş gereği daha çok haber değeri taşıyan olayların peşinden koşarken yaşadıklarını hikaye etmiş. Ve Türkiye gerçeklerini o kadar güzel resmetmiş ki hikayeleri okurken ülkemizde iş güvenliğine verilmeyen önemden tutun da yoksullarla zenginlerin arasındaki kapanmayan uçurumlar… Aslında hiçbir niteliği olmayan adamların maalesef ki liyakatle bir yere gelmesi, kibirli oluşları gibi tüm gerçekler günümüzde de hala devam etmekte.
Bu hikayenin en tatlı yanlarından biri de bir çok yazarın hikayelerde yer alması… Ayrıca bu kitapta röportaj şeklinde 4 hikaye var. Ben çok beğendim. Sizlerin de okumanızı çok isterim.
·
91 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.