105. sayfada bırakmış bulunuyorum. Bir ergenin sancılarını okumak... beni gerdi diyeceğim de germedi de. Eğlenmedim ya da iyi vakit geçirmedim. Germediği için sinirlenmedim de ki sinirlensem daha bile iyiydi belki. Bomboş okudum 105 sayfayı. Dümdüz ve bomboş. Hayatımdan çalınmış dakikalardı sadece. Ayrıca 105 sayfa boyunca ne konu belli, ne gidişat belli. Sadece betimleme var. Umarım ilerleyen sayfalarda o gizemli çocukla birlikte geçmişteki intihar olayının falan peşine düşüyorlardır ve bazı gizemleri aralıyorlardır da kitap bir şeye benziyordur.