...yakınlığınıza ihtiyaç duysam da uzaklık numarası yapıyorum ve azalacağı korkusuyla sizin sevginizin, kendi sevgimin sınırlarını koruyorum."
Tüm bunları dile getirdikten sonra haberci, elleriyle yüzünü kapattı ve acıyla ağladı.
Çünkü içten içe biliyordu ki çıplaklık içinde aşağılanmış bir sevgi, maskenin ardında krallığını arayan bir sevgiden daha yüceydi. Haberci çok utanmıştı.
Fakat aniden başını kaldırdı, tıpkı birinin uykusundan uyanışı gibi kollarını açtı ve şöyle dedi:
"Gece sona erdi ve biz gecenin çocukları artık ölmeliyiz şafak vakti gelip tepelerin üzerinde hopladığında; küllerimizden daha kudretli bir sevgi doğmal. Ve kahkahayla gülmeli güneşe karşı, ölümsız olmalı.
Sayfa 43
·
98 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.