ÇİÇEKLER ŞARKI SÖYLEMEZKEN UYANIR esintili bir havada , kasımpatı, papatya ve erguvan çiçekleri arasında, oturduğum yerden ayaklanıp ellerimi iki yana açmış, başımı hafifçe geriye yasladıktan sonra gözlerimi kapatmış ve kendimi sadece çiçeklerin o uğultulu şarkısını dinlemeye adamıştım. Şiirin ruhu beni tam o anda yakaladı. Hala bugün gibi hatırladığım o uğultulu şarkıdaki ruh; şiirin ruhu, şairi dürter, kendine çeker, bıçağı saplar. O ruh, birinci hamur masallarda gerçekliği aramak yerine saman sarısından hür bir hayale kavuşmak isteyenlerin, birikimidir. Benim için , En munis hastalığı sürdürmek olmuş artık yaşamak Gel desen gelemem gerçeklere Gerçekler , kitabına uydurulunca yalanlarından utanır Koparamam tanesinin zerresini Çiçekler şarkı söylemezken uyanır. ÜŞÜYORUM … Karınca ölüleri gibiyim Yaşadığımı herkes biliyor Öldüğümün hiç kimse farkında … Herkesin bir şekilde hayatına dokunacak yada hissettirecek şiirler ile karşılaştım.Kısacık ama anlamlı bir yolculuk oldu benim için Yazarımız şiirlerin de bir çok farklı temayı konu almış bunu sevdim bir temada bağlı kalmaktansa böyle daha iyi olmuş.Ayrıca kitabın sonunda bir sözlükte bırakılmış anlamını bilmediğiniz kelimeleri oradan bakabilirsiniz,benim bu detay da çok hoşuma gitti. Ben şiir severek olarak,şiir okumanın bir tür huzur bulma biçimi olduğunu düşünüyorum bu konuda sizler ne düşünüyorsunuz?

Çiçekler Şarkı Söylemezken UyanırSamet Yıldırım · Ceres Yayınları · 2020114 okunma

·

25 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kübra Kabakcı