Bir kral, halkı tarafından hiç sevilmiyorsa ya da kıskanılıyorsa, tebaasını ancak azarlayarak, haraca keserek, haczederek çalıştırabiliyorsa ve onları dilenci haline getiriyorsa, bir an önce krallığını terk edip gitmelidir, çünkü bu tür yöntemlerle saltanat sürdürmek krallık adını korumaya yetse de krallık heybetini yok eder. Kralın saygınlığı dilenciler üzerinde değil, zengin ve refah sahibi insanlar üzerinde kurduğu hakimiyetle ölçülür. "Zengin olmaktansa zenginlerin kralı olurum daha iyi" diyen şu gururlu ve asil ruhlu Fabricius'un kastettiği işte budur. Biri zevkusefa içinde yaşam sürerken, çevresindeki insanlar inim inim inliyor, feryat figan ediyorsa, bunun adına krallık değil, hapishane gardiyanlığı denir. Kısaca, hastalığı başka bir hastalıkla tedavi etmekten başka bir yol bilmeyen acemi doktor misali, yurttaşlarının yaşamını iyileştirmenin yolunu, onları yaşamın sunduğu bütün zevklerden mahrum etmekte arayan bir kral, özgür insanlara hükmetmeyi bilmediğini açıkça itiraf etmeli.
Sayfa 53 - ilgi kültür sanat yayıncılıkKitabı okudu
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.