Mən əbədiyyət üfüqlərində doğan eşq günəşiyəm...
Dərisi soyularkən qan itirən şairin saraldığını görən ruhanilər istehza ilə soruşurlar:
- Sən ki həqsən, bəs niyə rəngin sarıdır? Nəsimi:
- Mən əbədiyyət üfüqlərində doğan eşq günəşiyəm. Günəş batanda saralar, - deyə cavab verir.
Bu rəvayətdə belə bir qeyd də var ki, guya şairin ölümünə fitva verən ruhani demişdir:
- Bu o qədər məlundur ki, onun qanından hara düşsə kəsib atmaq lazımdır.
Təsadüfən şairin qanından bir damcı həmin ruhaninin barmağına sıçrayır. Camaat ondan barmağının kəsilməsini tələb edir. O isǝ:
- Mən sözgəlişi demişəm, - cavabını verir. Bu zaman al qan içində olan şair:
"Zahidin bir barmağın kəssən dönüb həqdən qaçar,
Gör bu gerçək aşiqi sərpa soyarlar ağrımaz" - deyərək ölür.
··
131 görüntüleme
Əslində tarixçilər Nəsiminin dərisinin diri olarkən deyil, öldükdən sonra soyulduğunu bildirir. 🙂
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.