İhtiyarcık, durasız yalnızlığına çekildi o zaman, bir köşe de ağlıyor kendi kendine söyleniyordu: “Ah bizler, biz zavallı, kocamış dişiler için beğenilme zamanı geçti, arı yaratıklar bile beğenmiyor artık bizi; sevmek istediğimiz küçük çocukları korkutuyoruz!”