Eski Yunanlılar zamanında, insan beyni daha bunaklık esaretine düşmeden, daha Bacon’un çuha fabrikasında yıkanıp, çiğnenerek biçimlendirilmeden; insanın kolları, bacakları ilkel çağlardaki yanık ten rengini ve güzelliğini daha yitirmeden önce; yer küresi dalından yeni koparılmış bir elma gibi taptaze, kıpkırmızı, hoş ve tatlı iken (her şey canlılığını yitirdi şimdi!); işte o eski cesur günlerde, büyük insanların ölüleri, pişmiş hindiler gibi tahta sahanlara konup salçayla süslenerek toprağa verilmez, yamyamlar gibi karnını tıka basa doyursun diye o lanet Kiklop’a sunulmazdı; esirgeyen Hayat, soylu bir davranışla obur solucanları, kurtları atlatır, cesedi şanıyla şerefiyle yakardı; böyle olunca ruh yerden yükselerek, herkesin gözleri önünde göğe çıkardı!
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.