İlkokulda da çok okurdum ama asıl kitap sevgim lise de ortaya çıktı. Biraz trajikomik belki ama lisede bir sevgilim vardı (ahhh o lise aşkları 🙈) ondan ayrılınca inanılmaz bir boşluğa düştüm (hâlâ gülerim bu duruma😅😅) onu unutmak için kendimi kitap okumaya verdim ve yemeden içmeden okudum. Bir de baktım kitap kurdu olup çıkmışım. Hep söylerim Allah razı olsun ondan var olan kitap aşkımı daha da körükledi.🙈😅😅😅
Çünkü çok küçük yaşta tanıştım. Çünkü o dönem etrafımda arkadaşlık edebileceğim kimseler yoktu. Kitaplarda her daim bana en güzel dostlukları kazandırdı. O yüzden çokça kitaba, azca insan hayatına sahip bir şekilde ömrümü idame ettirebiliyorum.
İlkokulda sınıfta bir kitaplığımız vardı.Ögretmenimiz sene başından sene sonuna kadar yarışma düzenlerdi, ilk üçte bitirenlere ödül verirdi, okuduklarımızdan sınav yapardı, genelde ya bir ya iki olurdum, bir arkadaşımla kapışırdık hep, öyle öyle sevdim :)
Benim için her şeyden herkesten kaçış oldu. En darda olduğum zamanda kapı açtı bana. Ben gerçek hayatta bulamadığım her şeyi kitapta buldum. Onlar her şey oldu bana. Ciddi manada söylüyorum ben eğer şuan hayattaysam tek nedeni kitaplar. Onlarla tanışmış olmasam yoktum ben hayatta. Onlar benim her şeyim ❤️📚🌼
Sessiz bir çocuktum duygularımı ifade edemiyordum. Bir sorunla karşılaştığımda bütün dünyaya küsüyordum. O zamanlar okuma kampanyasında il birincisi olmuştum. Sonradan fark ettim. Mutlu, üzgün, heyecanlıyken ben hep kitaplara sığınıyormuşum meğer. O gün bu gündür kitaplar benim için bir liman gibi oldu...