Galiba şu anki nedenim şu olabilir. Cevremde kaliteli sohbet edebilecegim, bana bir seyler katabilecek insan yok.
Benim en çok dünya telaşından ve gailesinden bir nebze de olsa uzaklaştırdığı için :)
Çünkü çok küçük yaşta tanıştım. Çünkü o dönem etrafımda arkadaşlık edebileceğim kimseler yoktu. Kitaplarda her daim bana en güzel dostlukları kazandırdı. O yüzden çokça kitaba, azca insan hayatına sahip bir şekilde ömrümü idame ettirebiliyorum.
İlkokulda sınıfta bir kitaplığımız vardı.Ögretmenimiz sene başından sene sonuna kadar yarışma düzenlerdi, ilk üçte bitirenlere ödül verirdi, okuduklarımızdan sınav yapardı, genelde ya bir ya iki olurdum, bir arkadaşımla kapışırdık hep, öyle öyle sevdim :)
Sevmezdim. Sonradan.
Benim için her şeyden herkesten kaçış oldu. En darda olduğum zamanda kapı açtı bana. Ben gerçek hayatta bulamadığım her şeyi kitapta buldum. Onlar her şey oldu bana. Ciddi manada söylüyorum ben eğer şuan hayattaysam tek nedeni kitaplar. Onlarla tanışmış olmasam yoktum ben hayatta. Onlar benim her şeyim ❤️📚🌼
Yaşadığım bunaltıcı ve zor hayattan ayrılmamı sağladığı ve beni daha iyi hissettirip hayatla daha güzel baş etmemi sağladığı için olabilir.
Sessiz bir çocuktum duygularımı ifade edemiyordum. Bir sorunla karşılaştığımda bütün dünyaya küsüyordum. O zamanlar okuma kampanyasında il birincisi olmuştum. Sonradan fark ettim. Mutlu, üzgün, heyecanlıyken ben hep kitaplara sığınıyormuşum meğer. O gün bu gündür kitaplar benim için bir liman gibi oldu...
İlkokulda da çok okurdum ama asıl kitap sevgim lise de ortaya çıktı. Biraz trajikomik belki ama lisede bir sevgilim vardı (ahhh o lise aşkları 🙈) ondan ayrılınca inanılmaz bir boşluğa düştüm (hâlâ gülerim bu duruma😅😅) onu unutmak için kendimi kitap okumaya verdim ve yemeden içmeden okudum. Bir de baktım kitap kurdu olup çıkmışım. Hep söylerim Allah razı olsun ondan var olan kitap aşkımı daha da körükledi.🙈😅😅😅
İnsanlara katlanamıyorum çünkü
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.