Ufkumuzun sınırı bir diğerinin ufkudur.
Rüyamızda bile tanrıyı aramıyoruz! İç çekişlerimiz sadece tıkanmış bir ciğeri rahatlatmak için. Tiksinmeyle her insan önce kendi içinde tanışmadı mı? Yeryüzünün uğultularını konuşarak bastırmaya çalışırız. Her birimiz diğerinin ne dediğiyle değil, ne duymak istediğiyle ilgilendiğimizden... Gözlerimiz duymak, kulaklarımız görmek telaşındadır. Ağızlarımız bizimle bir bağı olmayanları kusmakla meşguldür. Her tutku ruhumuzu bir azap çemberine hapseder, çünkü içimizde yanmaya ar etmiş bir cehennem taşırız.
Mehmet