Anlatan insanların rahatladığını düşünmek anlık olabilir ama tekrar etmek içselleştirmektir bana göre, ve bazı şeylerin dönüp durması seni delirecek duruma getirir, anlatıp atmak istersin ama devam eder, hemde tekrar ettiğin için hafızana kazınarak.
Öte yandan kendine saklamak, içine atmak da çok zor. İçindeki bide kafanda dönüp duruyorsa. Ama bu iki durumunda öğrenilebilen bir şey olduğunu düşünüyorum. 🤷🏻♀️
Bir zamanlar her şeyi anlatan insan, belli bir zaman sonra suskunluğa da boğulabilir. Bu da anlaşılmaktan geçer bence.. Anlaşıldığını isteyen insan anlatmak ister. Etrafınızda " O bunu nasıl yapmış" diyecek biri değilde "o bunu yaptıysa bir bildiği vardır" diyebilecek kadar sizi tanıyan, anlayan insanlar (-lar diyorum ama bir tanesi bile zor) olsun. Çokça derdiniz olsun diyeyim.
Ne biliyim böyle işte. 🤷🏻♀️🤷🏻♀️
Genel olarak tüm duygularımı içte yaşarım, dışarıya çok yansıtamam. Bunun böyle olmasını istemezdim keşke dışarı yansıtanlardan olsaydım. Yapacak bir şey yok böyle geldim böyle giderim. 😂
Acı paylaşılmalı, dert dinlenmeli, ama karşıdaki de anlamalı sizi. Durmadan içimi döksem duvarlara çare olur mu ki bana? Dünya bir dert yuvası kabul. Dert olacak derman olmasa da derttaş olsun yanımızda yeter.