Grapon Kağıtları / Didem Madak Bir Didem Madak şiiri gibiyim. Başlangıcı şiire meftun, sonu hüznün ağır basan tarafı. Her kelimenin üzerime bıraktığı duygu farklı. Fakat gülemiyorum. Tebessümü çehreme yakıştıramıyorum bu şiirleri okurken. Belki de Didem Madak’ın “Bu kitapta yer alan şahıs ve mekânların gerçekle alâkaları tamdır.” cümlesi beni bu duruma getiriyor. Ki zaten gülmek için şiir okuyan kaç kişi var bu hayatta? Ben Grapon Kağıtları ile süsledim ruhumun geceye dönük yanını. Pembe, siyah ve içten renklerle. Kalbim kocaman bir kelebekti Kalbiye Bir elmasın içinde unutulmuş yıllar önce. Pembe bir merhemle doğardı günler Saçlarımı çözerdim, taze elmalar gibi soyardım bedenimi Bahar, simit, salatalık, midye kokardı her yan Dünya artık bir daha hiç Bir okul çıkışı gibi kokmayacak mı? Kalbimi bıraktım bir yanıbaşımda Kanatlarımla hep böyle yalnız başıma Son şiirimi de kaybettim. Kalbim! Neden ben? Son çocukluk resmimi de bir yabancıya gönderdim. #didemmadak #graponkağıtları

Grapon KâğıtlarıDidem Madak · Metis Yayıncılık · 201214,3bin okunma

·

131 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Biferzan