Sessizlik bunaltıyordu beni. Sessizliğin sessizliği değildi bu. Benim kendi sessizliğimdi. Çok iyi biliyordum ki otomobiller gürültü yapıyordu, otomobillerdeki ve yapıların aydınlık pencerelerinin gerisindeki insanlar gürültü yapıyordu, nehir gürültü yapıyordu ama ben hiçbir şey duyamıyordum. Kent ışıldayarak, göz kırparak, bir afiş gibi asılmış duruyordu penceremde, yine de bana hiçbir yararı dokunmadığına göre, orada olmasa da olurdu.
·
63 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.