Susmayı öğrendim gözleri konuşanın yanında. Gözlerinin söz olduğunu, kalbinde muhabbet taşıyanda gördüm. İnanılmaza inandım, inanılmazı arar gönlüm. Meğer insan bilmediğini severmiş. Bilmediği insanın asıl kaderiymiş. İnsanın sözü mühürmüş; güzel konuştuğu sevgi konuşamadığı zehirmiş. İnsanın zehrini okuduğumda anladım. Sevgiymiş Ademi yaratan, Ademi Adem yapan eksikliğiymiş. Eksik olduğumu seni gördüğümde anladım.
·
53 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.