Ölümü çok, pek çok anmak, "dinsel bir görev" olarak yüklenmiştir. Bu
öğüde, "yükümlülüğe" uyan da yoksul kitleler. "Ölmeden önce ölün!"
denmiş bu kitlelere! Ölümü çokça anarlarsa bunun daha iyi başarılacağı
anlatılmış. Zaten pek yaşıyor oldukları söylenemeyecek durumda olan bu
kitleler, bir de bu tür öğütlerle uyuşturulmak istenmiştir.