Kitabın son sayfasında Ruth ve ailesine kızgın Martine kırgındım. Çünkü o sonsuz ümitler denizinde boğulurken geride kalbi kırık, hüzünlü bir okur kitlesi bıraktı. Birçok inceleme okudum üstüne yazılmış o kadar güzel şey var ki: bir kitabın ümit etmeyi, hayal kırıklığını, çabayı, heves etmeyi ve artık heves edememeyi nasıl güzel anlatabileciğini, birçok insana aynı duyguyu nasıl yaşatabileceğini gördüm. Bazı kısımlarda sıkılmış olsam da sevdim seni Martin.
