Canı sıkılıyordu kadının. Herkes gibi değildi. Maral gibi bir kadındı. Şarkıyı duyuyordu. Adamın duymadığını biliyordu. Adamın canı sıkılmıyordu; rahattı. Onun için gitmedi adamla. Bavulunu sımsıkı kavramıştı sapından. Dimdik yürüyordu. Canı sıkılan biri gerekti ona. Onu arayacaktı. Kuşlar birden güneşe doğru uçmuşlardı
Sayfa 147Kitabı okudu
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.