Bir yerde okumuştum
Cemal süreyya pariste kars şiirini yazmış
Karsı hiç görmediği halde
Cemal süreyya çağının çok ötesinde bir yazar
Hala benim tarafımdan okunur.
Ben evimin salonunda oturuyorum televizyonu açmamışım
Dışarıdan yeni gelmişim.
Ki biraz sessizlik olsun.
karsı düşünüyorum.
Bir kalesi bir kapısı bir de kalın kaşlı insanları olmalı diyorum
Konuşmalarını yaşayışlarını sevişlerini düşlüyorum
Çok yüksekte haritada bir yerde asılı durur gibi
Bir parmağımla gösteririm
ömründe bir günü geçirmek nasıl geçmemişse aklımdan
Eş dost hep istanbuldadır diye mi
Yetmez bu bahane değil
Hayat kavgam iş hayatım aşk acılarım da hep bu şehre aittir.
Bak biraz kurtardım gibi
Beni affetsin kafkas kartalları , kovandaki arılar
Sürüncemede bıraktığım diğer tüm her şey
Gönlümü de muradımı da alıp doğu ekspresiyle gitmek isterim
Karsta olduğumuz kimsenin aklına gelmez.
Yolları da asfalt mıdır , geceleri sokakları karanlık mıdır
Çiçekciler açık mıdır nöbetçi
Değilse böyle gitmez böyle yürünmez değiştirmeli alışkanlıkları
Zamanını beklemeden
Karsı unutmam gerek gün ışımadan
Uzatmadan güneş başını kesmem gerek iliği ilişiğimi
Boyalı saçlı kadınlar girecek rüyama
Hazırlamam gerek kendimi yatağımı
Billur billur düşürmeliyim yaşlarımı kucaklarında
Karsı karslılara bıraktım
Biri sorsa gözüm kapalı haritada gösteririm
Sonra derim lisedeyken ardahanlı bir kızla tanışmıştım
O da yöresinde yörebinde bir memleket sayılmaz mı