Akşam uyuyamadım, atladım, kalktım koltuktan. Yaktığımız Muhlis Akarsu'yu, sürdüğümüz Ahmet Kaya'yı, tedavi için çıkarmayıp ceza evinde öldürdüğümüz Ruhi Su'yu, linç etmek için açığını aradığımız Fazıl Say'ı düşündüm... Kalpleri kalbimizde, duygu ve düşünceleri beynimizde ölene kadar yaşatmaktan büyük bir onur olamaz Cahiliye Devrinde.
Sayfa 124Kitabı okudu
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.