Zübeyir Gündüzalp anlatıyor:
"Bir gün Üstad, sabah dersini çok uzatmıştı. Tahminen sekiz-on saat sürmüştü. Biz çok yorulmuştuk. Fakat yorulduğumuzu hissettirmemeye çalışıyorduk. Nihayet Üstad bize:
"Hepiniz gidebilirsiniz. Ben devam edeceğim. Ben dersi kendi nefsime okuyorum.' dedi."
Eserinde de kendine seslenmekten, nefsini hırpalamaktan hoşlanır. Bediüzzaman, "Bil ey nefsim!" diyebilmek yüceliğinde durur.
Sayfa 39 - Nesil YayınlarıKitabı okudu
·
71 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.