Şüphesiz yalnızlık çektim. Savaş sırasında ve sonrasında sürekli kendi kendime bana yol gösterecek temel prensibin ne olduğunu soruyordum. Bu ne Marx'ın Diyalektik Materyalizmi'ydi, ne de İmparatorluk Eğitim Fermanı'ydı. Gerçek yol gösterici kitap benim ahlâğımın temelini oluşturmalı ve toyluğumu kabul etmeme izin vermemeliydi. Benim yalnızlığımı ve anakronistik duruşumu kesinlikle desteklemeliydi. Üstüne üstlük zamanın toplumu tarafından lânetlenmiş bir kitap olmalıydı. Hagakure tüm bu şartları taşımaktaydı.
Sayfa 14Kitabı okudu
·
51 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.