Birincisi buydu:
Aşk'ın hükümdarlığı yararlıdır, çünkü varlığını ona vakfedenleri kötülüklerden uzak tutar. Diğeri şuydu: Aşk'ın hükümdarlığı zararlıdır, çünkü varlığını ona vakfedenler, bağlılıkları
derecesinde ıstırap duyarlar.
Bir diğeri de şuydu:
Aşk'ın adını duymak o kadar hoştur ki, tesirini huzurdan başka şekilde tarif etmek imkânsızdır, çünkü isim müsemmanın peşinden gider, tıpkı “Nomina sunt conseguentia rerum”* sözünde olduğu gibi.
Sonuncusu da buydu:
Aşk'ın, uğrunda seni böyle bağlamış olduğu kadın, kalbi hercai olan diğer kadınlara benzemez.