Biriyle tamamlanmayı beklemenin beyhudeliğini anlamıştım. O eksik parça bir başkasının bedeninde, varoluşunda değildi. Eksik parça yoktu hatta. İnsan anne babasından tam ve bütün doğuyor, kendini büyütüyor, güzelleştiriyor ya da kıyıyordu kendine. Ya içinde zeytinlikler, bağlar bahçeler büyütüyordu ya da kendine engel oluyor ve kurak bir kayalığa dönüşüyordu.
Sayfa 236Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.