“ben artık zelil ve sefih bir günahkâr oldum. ben artık tarihin en melun çehresi yahuda’ya bir nazire oldum. yahuda nasıl dünyanın pek muazzez bir simasını, efendisini birkaç dinar için sattıysa ben de dünyanın beni en çok sevmiş bir ruhunu, o ruhun hududu olmayan emniyetini, muhitini sattım, dünyada en çok sevdiği bir şeyin kalbini ondan çaldım. gerçi çalmak için bir şey yapmadım, kalbimde o kadar zaman gizlenen rabıtayı hiç belli etmedim. fakat sevdim. ben neriman’ın kocasını sevdim. kardeşimin kocasını sevdim! ve bunları düşünürken ruhumda ebedî bir kesel var. kendi fenalığımın hudutsuzluğu, mülevvesliği karşısında aczinden hiç olan bir ruhun füturu, keseli var!
Sayfa 199 - HandanKitabı okudu
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.