“ha, bu sabah da sen geldin hüsnü değil mi? niçin sen beni bu hıyanetten men etmedin? niçin kalbinin eşiğinde senelerce inledim? niçin ben kalbinin kapısına geldiğim ilk gün bana, ‘o kalp değil bir cümle-i asabiyedir,’ demedin. o nasıl bitmez tükenmez bir aşk membası, alevlerle, gözyaşlarıyla beslenen bir aşk membasına benzerdi. senelerden sonra bile nazarlarının şiirinde, ellerinin sıcaklığında ben vardım. halbuki bunların kalbinle münasebeti hiç de yokmuş!”
Sayfa 204 - HandanKitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.