"Sözünü ettiğim, genç bir adamın genç bir kıza olan sevgisi veya tam tersi değil. Ben böyle tatlı sözlerden korkarım, hem hayatta o kadar mutsuz oldum ki, bu tür bir sevgide hiçbir zaman gerçeğin tek bir kıvılcımını bile görmedim; gördüğüm tek şey yalandı, şehvetin, evlilik ilişkilerinin, paranın, bağlanma ya da kurtulma isteğinin, sevgi duygusunu hiçbir şey anlaşılamayacak kadar karmakarışık hale getirdiği bir yalan."
.
.
.
Kreutzer Sonat 'ı okuduktan sonra 
Lev Tolstoy 'un ilişkiler konusunda tamamen yanlış bir kanı içinde olduğunu düşünüyorum, özellikle de birden fazla eserinde gördüğüm kadına bakış açısına neredeyse bir düşmanlık besliyorum. Ancak bu tarz düşünce yapısına sahip bir kısım insanın gençlik ve çocukluk döneminde yaşadıklarının bir temel oluşturduğunu da biliyorum. İşte otobiyografik üçlemenin son kitabı 
Gençlik , 
Çocukluk ve 
İlkgençlik 'teki birikimlerin bir nevi patlama noktasını oluşturuyor.
Nikolay Petroviç yani Nikolenka, babası tarafından şaka adı altında "Aptallık etmeye kalkışmadığın zamanlar sen de iyi bir çocuksun" şeklinde değerlendirilen bir genç. Üstelik anne sevgisi ve ilgisi görmeden büyümesi ve kendini çok çirkin görmesi nedeniyle topluma adapte olamayan, ayrıca her duyguyu başkalarına göre yaşayan biri. Hatta buna başkalarını taklitle yaşıyor demek daha doğru olur. Haliyle sonunda başkalarına öykünmekten kendi özünü bulamamış, doğal olamadığı için asla kendiyle barışamamış, yalnızlaştıkça yalnızlaşmış ve sonucu da bulunduğu ortamdan bir şekilde kaçmakla bulmuş bir birey ortaya çıkıyor.
Eserin bence en önemli yönü günümüzde de görülen kendini beğenmiş, boş bir toplumun zırvalıklarını ortaya dökmesi.
Bu üçlemeyi herkes okumalı. Ancak herkese hitap eder mi bilemem.
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.