Arthur Schopenhauer'ın bu sözüyle başlamak istedim incelememe.
Zira eserin ana fikrini bir cümle ile anlatmak isteseydim daha iyi bir cümle kuramazdım diye düşünüyorum.
Bir şeyi fark ettiniz mi?
Birine kıymet verdiğinizi hissettirdiğiniz anda onun gözünde giderek basitleşmeye başlıyorsunuz. Çantada keklik olma durumu gibi sanki... Bu sevgi sıradan bir
“Birisi bizim için değerliyse bunu ondan suçmuş gibi gizlemeliyiz.”
Sadece bu cümle ile okuma listeme ekledim..
İncelemenizi okurken aklıma Tanpınar’ın Huzur romanı geldi… okumadıysanız tavsiye ederim.