Buğulu bir camın ardından zifiri karanlık sokağı seyrediyorum. Anlamsız gelen ve akıp giden zamana ayak uydurmakta güçlük çekiyorum. Geriye dönüp baktığımda "keşke" dememek adına yaşadığım her duygu ve an için bugünlerde pişmanlık duyuyorum. Beni pişmanlık duygusuyla baş başa bırakan insanların geleceğime dair herhangi bir etki yaratmaması adına, uykusuz geçen her gecemde tanrıya saatlerce yalvarıyor ve ondan af diliyorum.
"Bağışla beni Tanrım.Ben onları tanıyamadım,fark edemedim, bilemedim. Ama sen beni tanıyorsun, fark ediyorsun,biliyorsun. Beni yalnız bırakma."
-ZehraA