Zehra Abacılar
@zehrasya
Roman- şiir- deneme yazarı, Sınıf Öğretmeni
Yazar, Sınıf Öğretmeni
Üniversite
Mersin
9 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
"Hiçbirimiz bir diğerinden farklı değiliz. Hepimiz insanız, insanlığa meyilliyiz. Hepimiz dünyadan göçüp gittikten sonra unutulacak olan birer detaydan ibaretiz..."
Sayfa 77
Belki de
"Belki kötü diye adlandırdığım bugünler, güzel günlerime hazırlıyordur beni. Hem zaten henüz açılmamış olan kapıların ardında neler olduğunu bilmeden isyankar bir tavırla hüznü dost bilmem fazlaca umutsuz değil mi?"
Umut
"Yağmurlar altında sırılsıklam olmuşken
Bir şemsiye açmak ölümün tam burnunda,
neye yarar?
Yoksa bugünlerde yağan yağmurlar geleceğimi mi besliyor?
Yoksa ben ölümün burnunda değil de umudun kucağında mıyım?"
- ZehraA.
Okur Takip Önerileri
Sağır
"İnsan zihnini meşgul eden düşüncelerine kulak kabarttığında geriye kalan tüm seslere sağır oluyor."
- ZehraA.
Buğu
"Bugünlerde sokaklarda ve yürürken kaldırımlarda,
Bir umut cıvıltısı arıyorum sıradan bir tanıdığın selamında.
Nasıl düşülür ki böyle,
Veremli bir hasta gibi yataklara?
Her biri birer devaymış gibi,
Varmak istiyorum birçok insanın kapısına.
Vazgeçiyorum sonrasında.
Yakıyorum paketimde kalan son sigarayı,
Fısıldıyorum izmarite sonrasında hatırlamayacağım bir şeyler...
Kaldırımlarda yürüyorum birkaç dakika sonra.
Tek bir kapıya dahi yanaşmadan
Ve kaldırım çatlaklarından akan kanlara aldırmadan
Geziniyorum sokaklarda.
Sonra oturuyorum bir kuytu sokağın başında.
Bir yaşlı teyze beliriyor tam gözümün hizasında.
"İyi misin yavrum?"
"İyiyim."
İnandı galiba, yoluna devam etti.
O da haklı kendince, herkes gibi.
Zaten herkes artık aynı kişi.
Biri diğerinden ne eksik ne de fazla."
- ZehraA.
Bugünlerde
"Bugünlerde, geçmişte yaşamış olduğum olayların benliğimde açmış olduğu yaraları yalnız başıma iyileştirmeye çalışırken buluyorum kendimi. Uğramış olduğum haksızlıklar ve insanlara olan kırgınlığım,birer cam kesiği gibi zihnimi paramparça ediyor.
Bugünlerde, güvenemiyorum kimselere. Sarsılan güvenimi iyileştiremiyorum. Artık pek çok şeyi derinlemesine inceliyor; bir adım atmadan önce, adım attıktan sonra yaşanabilecek tüm olasılıkları düşünüyorum.
Birçok şeyi biliyorum bugünlerde. Beni arayan bir insanın aslında sesimi duymak istemiyor olabileceğini, bana 'Nasılsın?' diye soran bir insanın kötü olmamla pek de ilgilenmeyebileceğini, bana zaman ayıran bir insanın benimle vakit geçirmekten zevk almaya da bileceğini iyi biliyorum artık.
İnsanların göründüğü gibi olmayabileceğini, söylenen cümlelerin ardında onlarca farklı anlam olabileceğini, beni iyi hissettirme ihtimali yüksek olan her bir kelimenin samimiyetten yoksun bir şekilde sarf edilebileceğini çok iyi biliyorum bugünlerde.
Ben bugünlerde çok şey biliyorum ve bu bilmelerimin beni yorgun düşürdüğünü hissediyorum. Umudumu tazelemek üzere uyuduğum her gecenin sabahına büyük bir umutsuzlukla uyanıyorum. Yalnız kalmaktan korkmuyor, kalabalıklar içerisinde boğuluyorum. Tam da bu hallerim ve geçmişteki benden uzaklaşmış olan yeni benliğim, beni fazlasıyla tedirgin ediyor. Bu duyguları bana hissettiren herkesten iğreniyorum. Bu insanların geçmişimde bir yerlerde yok olup gitmesini diliyorum. "
-ZehraA.
Zehra Abacılar tekrar paylaştı.
"Ruhumun arınması için daha ne kadar yol kat etmem gerekiyor? Bedenimin yola devam edebilmesi için daha ne kadar süre omzumdaki ağırlığa baş kaldırması gerekiyor? Ne kadar süre daha beklemeliyim ki kayda değer bir şükre dilimde yer vereyim?
Daha nice soru...
Daha birçok kaygı...
Bu problemli yelpazeyi, ateşten çevrelenmiş çaresizlik kokan odamda daha ne kadar süre kullanmak zorunda kalacağım? Hepsi bir yok oluşa meydan okur gibi devam ediyor benimle var olmaya. Ya bu duruma alışık bir şekilde yoluma kaygılı, güvensiz, sevgisiz, kimsesiz bir şekilde devam edeceğim ya da bu yaşam yoldan kaygısız,tükenmiş; rakı bardağında kalan son yudumu içmiş, kalan son dal sigaramı geçmişle geleceğin buluştuğu noktada söndürmüş bir şekilde vazgeçeceğim."
ZehraA.,Yol
Yarım Kalan
Yıkık bir binanın bodrum katındayım.
Boşlukta asılı kalmış düşüncelerim,
Zifiri karanlıkla bütünleşmiş benliğim,
Bir girdaba terk edildiğimi hatırlatıyor bedenim.
Tanrım, bu nasıl bir enkaz?
Her sokak çıkmaza gebe.
Yaşayacak mecalim yok.
Zaten gidecek yer desen, o da yok.
Sokaklar yara bere içinde.
Haneler inliyor.
Kaldırım çatlaklarından kanlar akıyor.
Caddeleri aydınlatan gülücükler,
Artık yeryüzünde yankılanmıyor.
Her yer zifiri karanlık.
Bu gece birileri göçüyor.
Kimseler bilmiyor,
Tabutlar ışık geçirmiyor.
ZehraA., Yarım Kalan
Freud muhteşem özetlemiş: “İnsanlar yavaş yavaş inanmamayı, güvenmemeyi, sevmemeyi, kronik şüpheci olmayı öğrenir. Bu gerçekleştiğinde, artık ne yazık ki çok geçtir. İnsanların tecrübe dediği şey budur. Kalbiyle bağlantısını kaybetmiş bir insana tecrübeli denir. ”
"Nefes alıyorum diye beni bir kefene sarıp gömmüyorlar.
Bu, yaşamadığım gerçeğini değiştirmez.
Yürüyorum diye 'toprağın bol olsun' demiyorlar.
Bu, benim öldüğüm gerçeğini değiştirmez.
Ağlıyorum diye arkamdan ağlamıyorlar.
Bu, benim ölümle kucaklaştığım gerçeğini değiştirmez.
Özlüyorum diye abarttığımı sanıyorlar.
Bu, kendimi geçmişte bıraktığım gerçeğini değiştirmez.
Yorgunum diye omzumu sıvazlıyorlar.
Bu, omzumdaki yükleri hafifletmez.
Şiir yazıyorum diye bitiyor sanıyorlar acılarım.
Ancak bu, benim son mısralarım olduğu gerçeğini değiştirmez. "
ZehraA., Son Mısra
"Tanrım; açılması mümkün olmayan kapıları açan, kapanması güç olan yaraları kapatan, zifiri karanlık bir geceyi aydınlık bir yarınla buluşturabilen yüce bir kudretin olduğundan şüphem yok. Bu çaresizlikle boğuşan ruhumu ferahlıkla buluştur. Güzel yarınlar bahşet."
Dokunur musun?
Dokunur musun kalbime?
Hisseder misin kendini ta en derinlerde?
Görür müsün kalbimdeki yerini?
Tatmin olur musun sana yakıştırdığım mevkiden
Yoksa kızar mısın yine?
Çekip gider misin yeniden,
Hiç düşünmeden ve
Neden diye dahi sormama izin vermeden.
Sayfa 42 - Kdy
Sağır
Kalbim sağır deseydin,
Sadece yalanlarını dinlerdim
Kalbi sağır olana
Seni seviyorum diye
Fısıldanır mı hiç?
- 
Vina'nın Ölüm Defteri 
Zehra Abacılar
İyiyim
"Beyninin içerisinde zihnini meşgul eden onlarca düşünce varken gelebileceğin en son radde oluyor umursamaz bir tavırla 'iyiyim' diyebilmek."
-ZehraA.
"Zaman geçiyor, her şey unutuluyor. Zaman geçtikçe unutuluyor. Yaşamaya devam ettikçe birçok şey daha hızlı unutuluyor. Bütün galibiyetler ya da mağlubiyetleri zaman anlamsız kılacak- kılıyor. Her şey geçecek, bazen izi dahi kalmayacak.
Zaman yapıcı değil, yıkıcıdır.Yarın ne olacağını bilemeyeceğimize göre zaman hep yıkıcı olarak kalacak.İşte bundan sebep, adını bilen son insan da öldüğü vakit, aslında sen hiç doğmamış olacaksın. Ölmek için yaşıyor,unutulmak için ölüyoruz."
- ZehraA.