"...bense oturuyor, bakınıyor, dinliyordum. içim tanımlayamadığım bir duyguyla doluyordu. hüzün, mutluluk, gelecek önsezisi, arzu, yaşam korkusu... o zaman bir şey anlamamıştım bundan, içimde uyanan duyguyu adlandırmamıştım, adlandırsam da adı Zinaida olurdu."
Sayfa 85Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·86 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.