Cehennem ehlinin ise, kalblerinde İlâhî sevginin zıddı bir kabalık, bir kasvet, bir buğz, ve adavet vardır. Hattâ bunlar, zâhirleri bakımından iyi işler ve Şeriat ölçüleri çerçevesinde davranmış olsalar bile... Başlangıçta böylelerinin kendilerince de bilinmeyen bu ruhî hâlleri, ölüm döşeğinde, son nefeslerini verecekleri zamandan biraz önce birdenbire zuhur eder ve İlâhî rızaya bağlı amellerden birinin aleyhinde veya Allah'ın buğzettiği işlerden birinin lehinde bir fikre, yâni küfre yol açar ve sahibini ebediyen cehennemlik kılar. (Demek ki işin başı kalbde...)