Okuduğum en iyi aşk romanlarından biri diyebilirim. Hatta ilk beşe net girer. Dumas’ın dilinden bahsetmeyeceğim okuduysanız ne kadar yalın su gibi olduğunu biliyorsunuzdur. Okurken ara vermekte zorlandığım kitaplardan oldu. Elimden geldiği kadar her fırsatta okumaya çalıştım. Hep bir sayfa sonrası merak ettirdi kendini. Sonunu daha klişe bekliyordum ama şaşırttı beni babasının bir etkisi olduğunu tahmin ediyordum ama böylesi şefkatli iyi yüreklilikle olacağını hiç düşünmemiştim. Kız kardeşi içinmiş deyip hayret ettiğim nokta da annemi bile romanın içine çekmeyi başardım :) Güldüğüme bakmayın çok efkarlıyım. Gidip uyumaya çalışırken bu zavallı kızın hikayesine üzüleceğim… Sağlıcakla kalın