"SMAC: Kokusunu biliyorum. Saçlarını topladığında ensesindeki minik çilin ortaya çıktığını, üst dudağının alt dudağından biraz daha dolgun olduğunu, kalem tutarken bileğinin kıvrımının nasıl göründüğünü biliyorum. Bu yanlış. Gerçekten çok yanlış ama vücudunun şeklini biliyorum. Bunu düşünerek uyuyorum, sonra uyanıp işe gidiyorum ve o orada oluyor. Ve imkansız olduğumuzu biliyorum. Ona onaylayacağını bildiğim şeyleri söylüyorum, sırf cevap olarak hımlamasını duymak için. Sesi lanet omurgama çarpan kaynar su gibi. O evli. O mükemmel. Bana güveniyor ama benim tek düşündüğüm onu ofisime götürmek, giysilerini tek tek çıkarmak ve ona ağza alınmayacak şeyler yapmak. Ona nasıl ışıldadığını söylemek istiyorum; zihnimde o kadar parlak ki bazen odaklanamıyorum. Onun olduğu bir yere girdiğimde oraya neden geldiğimi unutuyorum. Dikkatim dağılıyor. Onu duvara yaslamak ve kendini bana bastırmasını hissetmek istiyorum. Zamanda geriye gidip tanıştığımız gün aptal kocasını yumruklamak, sonra geleceği gidip tekrar yumruklamak istiyorum. Ona çiçek ve kitap almak, yemek ısmarlamak istiyorum. Elini tutmak ve onu yatak odama kilitlemek istiyorum. O şimdiye tek istediğim tek şey. Onu damarlarıma enjekte etmek ama aynı zamanda bir daha asla görmemek istiyorum. Çünkü onun gibisi yok. Ve bu kahrolası hisler dayanılacak gibi değil. Yokluğunda yarı uykudaydılar ama şimdi o burada ve vücudum lanet olası bir ergen olduğunu zannediyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Gerçekten bilmiyorum. Yapabileceğim bir şey de yok zaten. Bu yüzden… hiçbir şey yapmayacağım."
Sayfa 187
·
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.